Message to the Owner

“You can go through life and make new friends every year - every month practically - but there was never any substitute for those friendships of childhood that survive into adult years. Those are the ones in which we are bound to one another with hoops of steel.” ― Alexander McCall Smith 

 High School Years is a Unforgettable and Memorable life of every individual.So lets start talking one of my favorite part of being a PBBTeens!! haha.. If you are a High School student in Province expect the unexpected! No Cellphone, No Mp3 0 Ipod, No Malls, No Quantom, No Mcdo, No Jollibee, No Kfc,. the only thing we have is Computer, 10 Computers for 45 students in just 1 hour imagine that! It was so gross! So we have to do something that make us busy, and things that keep us remember our classmates everywhere we are. So we found ourself making slumnote or slumbook!.It was fun because you will know who is their crushes or boyfriend. (talamak po kasi ang crushes noong high school ako) . For almost four years my slumnote is still alive and kicking! hihi...So i decided to share their message to me to every one!

                                                                               

From:Jerson Quitos

From: Marites Camral

From:Marivic Amor

From: Gloria Lalyn Cabanig

From: Rissa Mae Bustillos

From: Jhieneva Ambid

From: Girly Quiblatin

From: Marie Capulo

So touching and Peg ng message nila sa akin! Marami pa yan ee.. mga walang kuwenta lang yung iba kaya hindi ko na isinama! Pero masaya kapag ganito kahit alam mong malayo ka sa kanila hindi mo sila makakalimutan, At kapag malungkot ka naman all you have to do is read their message and laugh for yourself!!!!t

Lesson:  hindi porke't sa province ka malungkot na, just be thankkul for what you have! enjoy life to the fullest!

tIkmAn mUna, baGo beNta

COSTUMER IS ALWAYS RIGHT?  i don't think so!( BAKIT? -kailan pa naging TAMA ang MALI)

Sari-sari store is my business!  chos! business daw? haha:)0  samantalang dakilang tindera lang naman ako! hihi...so ayun nga nagtitinda ako sa sari-sari store namin kapag walang pasok!  katulad ngayon habang walang bumili nagsusulat ako!

bakit nga ba tikman muna, bago benta ang title nito?

-kasi nga lahat ng paninda namin tinitikman ko syempre maliban sa mga panindang hindi pwedeng kainin.

so ito yung mga paninda namin.............

puro pambata! haha( x.o., nimble,dynamite,kendiment,cifitos,snowbear,chubby,maxx,honeycoin,barnuts,
choeychoco,icool,krimstix,judge,choclets,vfresh,lollipop,nips,yakee,frutos,pintora,mentos,yema,jelly stick)

                              

de lata!  shucks araw araw nalang ganito!

imagine araw araw de lata, egg at puro pagkaing pang abnormal palagi mong kinakain..nakakakasa din pala.mahirap talaga kapag hindi ka marunong magluto laging nakadepende sa iba.  mahirap ang buhay! 

----aral sa kuwento kong ito:   dapat matuto kang magluto ng masustansyang pagkain..kailangan talaga marunong magluto lalo na kapag babae ka.  ako kasi laging nasanay na buhay prinsesa kahit isang kahig isang tuka lang kami.!:( 

balik naman tayo sa costumer is always right!

since palagi akong nagbabantay marami akong naiincounter na hindi kanais nais na ugali ng isang squatter people.katulad na lang ng;

1. may magaglit sayo, kesyo nagbayad na daw siya kahit wala ka pang nakuhang pera niya..di ba nakakaasar ang ganun? para hindi na humaba ang usapan ibigay mu nalang binibili niya..walang mangyayari ee.. pero kapag malaking pera na pinaguusapan sempre lumaban ka na!

2. mga batang kapag bumili piso-maya't maya babalik yan tapos yung tipong kumakain ka pa! *mga batang madudungis*

3. ( ito talaga ang worst )  batang magpapapalit! meaning 100php. pera niya tapos kapag sinabihan mong wala ayaw pang maniwala! ee sa wala naman talaga! grrr....kaaaaaaaaaasar!!!!!

bata:  pabili po?

ako: ano yun?

bata:  soda lemon

(dumating yung tatay)

ako: kuya, bibgyan ko ba siya?

tatay: sige, iplastic mo nalang

( nagbukas ako ng soda, nilagay sa plastic)

bata: ay wag nalang pala, papalit nalang nito. ( ipinakita yung 100 php.)

ako: *naasar*  wala ee

bata: *sumigaw sa nanay niya*  ma, wala daw!

nanay:  *sumigaw sa anak* sabihin mo isira nalang yung tindahan niya. 

Di ako hindi ko na pinatulan!  tahimik lang ako.. siya sa labas ang daming sinasabi! isara ko na daw ang tindahan ganito ganyan....

pagdating ng gabi........................

nanay:*dumaan sa tindahan sumigaw* isara mo na yang tindahan mo kung ayaw mong magpabili..blah..blahh...blaahha...blaahh....

ako:  *inabangan ko siya sa may pinto*  ate, wala kayong karapatan na siraan ako!   

nanay: isara mo na yang tindahan mo kong ayaw mong magpabili....kala mo kung sino ka..blahh.blahh..

ako:*galit nako*  wala kang karapatan na diktahan ako...sinisira no na ako! nanahimik po ako dito hindi na kita pinapatulan pero anong ginagawa mo?  

nanay: isara mo ang tindahan mo kong ayaw mong magpabili....

ako:  bakit?  nunu bumili ang anak mo pinabili ko pero ano ginawa niya hindi niya pala bibilhin.... sino ang matutuwa,.. kinakampihan mo pa kahit alam mong mali siya..  

*umalis pero marami pang sinasabi.* 

# lesson:  kung kaya mong manahimik gawin mo!  wag pumatol sa mga taong sisirain ka sa harap ng marami!

pero kapag alam mong sobra na yung ginagawa niya sayo..ipaalam mo sa kanya walang mawawala sayo. 

at higit sa lahat wag pumatol sa taong squatter mga walang sinasanto!  kasi nga wala silang pinag aralan.!  hindi naman sa nilalahat ko pero yun ang totoo!  

KAYA ANG MASASABI KO HINDI TAMA ANG MALI KONG ITO AY MALI!